De erkenning is de kers op de taart van de jarenlange inspanningen en samenwerking tussen twee landen, vier provincies, acht lokale besturen, het agentschap Onroerend Erfgoed, de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, Stichting Kempens Landschap en tal van andere partners. Bijzonder is dat de Koloniën van Weldadigheid het eerste Werelderfgoed zijn dat niet door een Rijksoverheid is voorbereid. Het zijn de gebieden zelf - onder verantwoordelijkheid van de provincie Drenthe en Kempens Landschap - die het dossier hebben opgebouwd.

De samenwerking en een gedeelde visie hebben gezorgd voor deze prachtige stukken erfgoed die voortaan ook wereldwijd erkenning genieten. De Koloniën van Weldadigheid gaan vanaf nu een nieuwe periode tegemoet.

Een uitzonderlijk verhaal

De Koloniën van Weldadigheid ontstonden in 1818-1825 als integrale oplossing voor armoedebestrijding. Na de napoleontische oorlogen heerste er in de Verenigde Nederlanden (Nederland, België en Luxemburg) veel armoede en bedelarij, vooral in de steden. Bij de aanleg van de Koloniën van Weldadigheid werd het schrale natuurlijke landschap door menselijk toedoen in één beweging herschikt en overschreven met een geordende en geometrische structuur. Het resulterende ontginningslandschap met monumentale dreven (lanen), Koloniehuisjes, gestichten en boerderijen met akkerbouw weerspiegelt het toenmalige verlichte gedachtengoed.

Een wandeling door de verschillende Koloniën neemt je mee door de tijd. Hoewel de landlopers ondertussen verdwenen zijn, zijn hun sporen in deze landschappen nog altijd duidelijk zichtbaar. Ze laten zien hoe twee eeuwen geleden met armoedebestrijding geëxperimenteerd is en hoe een wijzigende maatschappelijke moraal zich aftekende in het landschap.

Beelden in hoge resolutie kunt u downloaden vanuit www.kolonienvanweldadigheid.eu/persmap.